قرارداد هوشمند

قرارداد هوشمند (Smart Contract)

با فراگیر شدن محبوبیت و استفاده از فناوری بلاک چین، یک ایده که بسیار مورد توجه قرار می گیرد ، ایده قرارداد هوشمند است. اما این قراردادها دقیقاً چه ماهیتی دارند و چه عاملی آنها را هوشمند می کند؟ اگر شما متخصص ارز های دیجیتال یا مهندس علوم کامپیوتر نیستید ، آیا نیاز است درباره این قرارداد ها بدانید؟ در این مقاله به آموزش مفهوم قراردادهای هوشمند و ویژگی های آن به عنوان یک فناوری مبتنی بر بلاک چین به زبان ساده خواهیم پرداخت و توضیح می دهیم که این قراردادها چگونه می توانند بر زندگی روزمره افراد تاثیرگذار باشند.

قرارداد هوشمند چیست؟

قراردادهای هوشمند دقیقاً مانند قراردادهای معمول است که به شما امکان می دهد املاک، پول ، سهام یا هر چیز ارزشمندی را به صورت ایمن و شفاف مبادله کنید.

با قراردادهای هوشمند ، برای انجام کار خود به هیچ واسطه ای احتیاج نخواهید داشت. این تفاوت اصلی بین قراردادهای عادی و قراردادهای هوشمند است. برای درک بهتر به عنوان مثال به یک دستگاه فروش خودکار (vending machine) فکر کنید. معمولاً برای هرگونه پرداخت مانند پرداخت دستمزد وکیل یا هزینه بیمارستان مجبورید پول پرداخت کرده و منتظر خدمات یا مدارک باشید. اما داستان در یک ماشین فروش خودکار کمی متفاوت است. با استفاده از این فناوری جدید ، شما بیت کوین خود را در یک ماشین فروش قرار داده و شکلات یا نوشابه را بلافاصله دریافت خواهید کرد. بهترین قسمت این ماشین این است که نه تنها قوانین را تعریف می کند، بلکه آن را اجرا نیز خواهد کرد.

قرارداد هوشمند یک پروتکل رایانه ای است که برای تسهیل دیجیتالی ، تایید یا اجرای یک قرارداد طراحی شده است. قراردادهای هوشمند انجام معاملات معتبر را بدون دخالت اشخاص ثالث امکان پذیر می کنند.

قراردادهای هوشمند به زبان ساده برنامه هایی هستند که در بلاک چین ذخیره می شوند و در صورت تحقق شرایط از پیش تعیین شده اجرا می شوند. آنها معمولاً برای خودکار کردن اجرای توافقنامه استفاده می شوند تا همه شرکت کنندگان بتوانند بلافاصله از نتیجه، بدون دخالت واسطه یا اتلاف وقت اطمینان حاصل کنند. آنها همچنین می توانند گردش کار را به صورت خودکار انجام دهند و در صورت تحقق شرایط، اقدام بعدی را آغاز کنند.

عملکرد قرارداد هوشمند

قراردادهای هوشمند چگونه کار می کنند؟

قراردادهای هوشمند با پیروی از جملات شرطی ساده “اگر … سپس …” کار می کنند که در کد بلاک چین نوشته می شوند. هنگامی که شرایط از پیش تعیین شده تایید شود، شبکه ای از رایانه ها اقدامات مشخصی را انجام می دهند.

این اقدامات می تواند شامل رهاسازی وجوه برای اشخاص مربوط ، ثبت سند مالکیت یک دارایی، ارسال اعلان یا صدور بلیط باشد. پس از پایان معامله ، بلاک چین به روز رسانی می شود. این بدان معناست که معامله قابل تغییر نیست و فقط افرادی که به آنها اجازه داده شده است می توانند نتایج را مشاهده کنند.

در حالی که بلاک چین به عنوان نوعی پایگاه داده عمل می کند و تایید می کند که معاملات انجام شده است، قراردادهای هوشمند شرایط از پیش تعیین شده را چک و دستورات لازم را اجرا می کنند.

در یک قرارداد هوشمند، می توان به هر تعداد شرط لازم برای جلب رضایت شرکت کنندگان در مورد انجام کار، اشاره کرد. برای تعیین اصطلاحات، شرکت کنندگان باید درباره نحوه نمایش معاملات و داده های آنها در بلاک چین توافق کنند، همه استثناهای احتمالی را بررسی کنند و چارچوبی برای حل اختلافات تعریف نمایند.

سپس قرارداد هوشمند می تواند توسط یک توسعه دهنده برنامه ریزی شود. اگرچه به طور فزاینده ای، سازمان هایی که از بلاک چین برای تجارت استفاده می کنند الگوها، رابط های وب و سایر ابزارهای آنلاین را برای ساده سازی ساختار قراردادهای هوشمند ارائه می دهند.

بخش های قراردادهای هوشمند

این قراردادها شامل سه قسمت جداگانه می باشند که تحت عنوان objectنیز شناخته می شوند.

اولین بخش امضای دیجیتالی طرفین مربوطه است که آیا آنها موافق با انجام معامله و شرایط آن هستند یا نه. شرایط قرارداد باید با برنامه‌ نویسی مشخص شوند و پس از آن همه شرکت‌ کنندگان و افراد ذینفع باید این شرایط را امضا کنند.

دومین بخش موضوع است. هر توافق نامه یا قراردادی به یک موضوع نیاز دارد. همه طرفین در قرارداد باید به معامله و کلیه اطلاعات مربوط به آن دسترسی داشته باشند. هیچ شرط یا اطلاعات پنهانی  در مورد قرارداد نباید وجود داشته باشد. علاوه بر این دسترسی ها نیز مهم است. مثلا اگر قرار است در صورت وقوع برخی از شروط فایلی منتقل شود، قرارداد باید به آن فایل دسترسی داشته باشد.

سرانجام، باید شرایط و ضوابط به یک زبان مشترک قابل توصیف در یک پلتفرم باشند. زبان های برنامه نویسی مناسب شرایط و دستورات لازم را در قرارداد هوشمند تنظیم می کنند. مهم ترین بستر پیاده سازی قراردادهای هوشمند، اتریوم است. پس از آماده شدن یک قرارداد، همه افراد ذی نفع باید قوانین و مقررات آن را بپذیرند و آنها را دنبال کنند.

مزایای قراردادهای هوشمند

سرعت ، کارایی و دقت بالا اولین مزیتی است که قراردادهای هوشمند به ارمغان می آورند. ساختار این قرارداد ها به این شکل است که به محض تحقق شرط، قرارداد بلافاصله اجرا می شود. از آنجا که قراردادهای هوشمند دیجیتالی و خودکار هستند ، هیچ کاغذی برای پردازش وجود ندارد و هیچ وقتی برای اصلاح خطاهایی که ممکن است در دستی پر کردن اسناد اتفاق بیفتد، صرف نمی شود. قرارداد هوشمند می تواند به شما در مورد عملکرد و کارآمدی خود اطمینان دهد.

ترکیبی از دقت ، سرعت و ویژگی خودکار بودن کل پروسه قرارداد را بدون هیچ گونه خطا و یا وقفه ای به اتمام می رساند. 

اعتماد و شفافیت مزیت مهمی دیگر این قرارداد ها است. از آنجا که هیچ شخص ثالثی در فرایند اجرای قراردادهای هوشمند دخیل نیست و از آنجا که سوابق رمزگذاری شده معاملات در بین طرفین به اشتراک گذاشته می شود، هیچ ابهامی درباره اینکه اطلاعات برای منافع شخصی تغییر کرده باشد، وجود ندارد.

وقتی صحبت از شفافیت می شود، می توان گفت قراردادهای هوشمند برای همه اعضای مربوطه کاملاً شفاف هستند. هر کسی از افراد مربوط به قرارداد می تواند همه شرایط و ضوابط توافق نامه ها را ببیند. اگر کسی بخواهد تغییراتی را اعمال کند، باید قبل از آماده شدن قرارداد در مورد آن تصمیم بگیرد. پس از آماده شدن قرارداد ، هیچ بحثی در این مورد وجود نخواهد داشت.

از نظر امنیت با توجه به اینکه سوابق معاملات بلاک چین رمزگذاری شده است، هک کردن آنها بسیار سخت می کند. علاوه بر این ، از آنجا که هر رکورد به سوابق قبلی و بعدی در یک دفتر توزیع شده متصل است ، هکرها برای تغییر یک رکورد مجبور به تغییر کل زنجیره بلاک چین هستند.

در آخر اینکه قراردادهای هوشمند نیازی به واسطه ها برای رسیدگی به معاملات نخواهند داشت بنابراین این در بسیاری از هزینه های پرداختی به واسطه ها صرفه جویی می کند.

کاربرد قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند چگونه بر زندگی شما تاثیر می گذارد؟

قرارداد هوشمند به طور بالقوه یکی از مفیدترین ابزارهای مرتبط با بلاک چین است و می تواند انتقال همه چیز از بیت کوین و ارز فیات تا کالاهای حمل شده در سراسر جهان را امکان پذیر کند.

بگذارید با مثالی ملموس شروع کنیم. تصور کنید که می خواهید خانه ای بفروشید. روند کار در فروش یک خانه به این صورت است که شما باید با بسیاری از مردم سروکار داشته باشید که ممکن است متقاضی خرید ملک شما باشند و مدارک بسیاری را آماده کنید. همه اینها روند فروش را پیچیده تر می کند. به همین دلیل است که مردم به یک آژانس املاک و مستغلات مراجعه می کنند که این فرایند را برای آنها آسان تر کند. با این حال، آژانس های املاک و مستغلات درصدی از نرخ فروش کل شما را به عنوان هزینه خدماتی که ارائه می دهند می گیرند، که می تواند برای بسیاری معاملات بزرگ مبلغ زیادی باشد. قراردادهای هوشمند در این شرایط می توانند مفید واقع شوند. این فناوری می تواند نیاز به واسطه ها و مشکلات مربوط به اعتماد به آنها را از بین ببرد. 

پس از تصویب مالکیت، خریدار پول را آزاد می کند و شما می توانید خانه خود را بدون پرداخت هزینه اضافی و اعتماد به واسطه ها بفروشید.

این فقط یک مورد برای مثال است. این فناوری جدید توانایی تغییر جهان را در بسیاری از فرایند ها دارد و در حال حاضر نیز در حال انجام این کار است.

محدودیت های قراردادهای هوشمند

یک قرارداد هوشمند در واقع قوانینی است که برای خودکارسازی فرآیندها از آن استفاده می شود، این یعنی برنامه نویسی با کیفیت و صحیح بسیار مهم است. زیرا قوانین و در واقع کد های قرارداد هوشمند، پس از راه اندازی قرارداد قابل تغییر نیستند. پس از نوشتن قرارداد ، نه کاربر و نه برنامه نویس نمی توانند آن را تغییر دهند. پس یک اشکال کوچک در کدنویسی برای یکی از این قراردادها ممکن است مشکلات زیادی را به ارمغان بیاورد که در اکثر مواقع قابل حل نیست.

علاوه بر این هزینه استخدام برنامه نویسان حرفه ای برای راه اندازی و کد نویسی قرارداد های هوشمند نیز معضلی است که باید برای حل آن چاره اندیشی شود.

مسئله مهم دیگر صحت داده های موجود و ورودی یک قرارداد هوشمند است. اگر داده ها درست نباشند، قرارداد هوشمند نمی تواند به درستی کار کند. داده های مورد نیاز معمولا از منابع خارجی به بلاک چین هدایت می شوند و برای اجرای قرارداد هوشمند استفاده می شوند. یک بلاک چین نمی تواند مستقیماً انتخاب کند که داده ها را از جایی بگیرد.

در اینجا نقش اوراکل ها (oracles) به میان می آید که داده های مورد نیاز را در زمان واقعی برای بلاک چین ها فراهم می کنند و در واقع میان افزار میان داده ها و قرارداد هستند. اوراکل ها می توانند مبتنی بر نرم افزار یا سخت افزار باشد.

به عنوان مثال یک اوراکل سخت افزاری ، ممکن است یک سنسور RFID در یک کانتینر بار باشد که اطلاعات مکان را به طرف های قرارداد هوشمند انتقال می دهد. در مقابل، یک اوراکل نرم افزاری می تواند یک وب سایت هواشناسی باشد که داده هایی را درباره آب و هوا ارسال می کند.

ریسک اینجا به وجود می آید که اوراکل هایی که وظیفه تامین داده برای بلاک چین و قراردادهای هوشمند را دارند دچار خرابی یا حملات هک شوند. در این صورت اجرای قرارداد ممکن است با مشکل مواجه شود. قرارداد هوشمند برای دریافت داده ها به یک منبع ، یک جدول ، یک اوراکل اکتفا می کند. هیچ فرآیند استانداردی برای تأیید اینکه داده ها همان چیزی است که گفته می شود و به درستی وارد می شوند، نیست. بنابراین می توان گفت که این تکنولوژی هنوز به بلوغ کافی نرسیده است.

5 / 5. تعداد نظر : 3

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 Comments
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها