مفهوم توکن در ارز دیجیتال

امروز، ما به بررسی موضوعی خواهیم پرداخت که اغلب افراد تازه وارد در ارز دیجیتالی را گیج می کند. گاهی اوقات مردم از اصطلاح “کوین” برای اشاره به آنچه دیگران “توکن” می نامند استفاده می کنند و برخی از افراد برای نام بردن کلیه دارایی های دیجیتالی موجود در حال حاضر از هر دو نام استفاده می کنند.
با این وجود، تفاوت های زیادی بین کوین های رمزنگاری و توکن وجود دارد، بنابراین مهم است که بدانید توکن چیست و چه تفاوت هایی با کوین ها دارد.

توکن چیست؟

نشانه ها یا توکن ها اغلب با کوین های دیجیتالی اشتباه گرفته می شوند. نشانه ها در بلاک چین های موجود ایجاد می شوند و بلاکچین مختص خود را ندارند. در واقع، به لطف قراردادهای هوشمند، متداول ترین پلتفرم این دارایی ها بلاک چین Ethereum است. نشانه هایی که بر روی پلت فرم این رمزارز ساخته می شوند به عنوان نشانه های ERC-20 شناخته می شوند.

با این حال ، موارد دیگری مانند NEO ، Waves ، Lisk و Stratis وجود دارد که در ساختار آنان می توانید توکن ایجاد کنید. برای مثال همانطور که در بالا ذکر شد، نشانه های موجود در پلتفرم اتریوم به عنوان نشانه های ERC-20 شناخته می شوند، NEO از نشانه هایی معروف به نشانه های NEP-5 استفاده می کند.هرکسی می تواند توکن دلخواه خود را در یکی از این سیستم عامل ها ایجاد کند.

نشانه (Token) چگونه ایجاد می شود؟

جالب است بدانید که توانایی و دانش فنی کمی برای تولید یک Token مورد نیاز است. برای کسی که کمی تجربه برنامه نویسی دارد، زمان زیادی برای ساخت token صرف نمی شود. هرچند که توسعه دهنده نیاز دارد تا برخی از سکه های بومی را برای بلاکچینی که توکن در آن ایجاد شده است، مصرف کند و در واقع هزینه پرداخت کنند.

به عنوان مثال، اگر نشانه ای در اتریوم در حال ایجاد است، سازنده باید مقداری اتر خرج کند تا ماینرهای شبکه بتوانند ایجاد Tokenرا تایید کنند.

لازم به یادآوری است که هزینه ها برای همه معاملات Tokenدر یک بلاکچین باید پرداخت شود. بنابراین ، به عنوان مثال هر برنامه ساخته شده بر روی اتریوم باید از کوین های اتر برای انتقال Token های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند.

تفاوت توکن با کوین و نحوه عملکرد آن ها

 توکن ها میتوانند در بالای بلاک چین دیگری مانند اتریوم ، نئو یا ویوز ساخته شده باشند در حالی که کوین ها تنها در بلاک چین خودشان مورد استفاده قرار می گیرند. 

توکن ها اگر برای استفاده در برنامه غیر متمرکز یا dApp ایجاد شده باشند، هدف آنها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آنها برای ویژگی هایی مانند حق رای دادن هستند. در موارد دیگر ، آنها برای معاملات در dApp (مانند Civic) یا پاداش دادن به کاربران با مواردی مانند نشانه های تخفیف دار و غیره استفاده می شوند.

اما کوین ها اغلب به عنوان پول استفاده می شوند. با این حال، برخی از کوین ها کاربردهای دیگری دارند. این موارد شامل استفاده برای تامین سوخت برنامه های کاربردی، استفاده به عنوان سهام برای تایید معامله در شبکه یا استفاده برای سوخت رسانی معاملات هوشمند و توکن ها می شود.

از نشانه ها برای تعامل با برنامه های غیرمتمرکز که در بالای بلاک چین های مختلف ساخته شده اند استفاده می شود. یک مثال خوب Civic است. سیویک از نشانه ای به نام CVC استفاده می کند.

مثالی از کاربرد های توکن

این برنامه هویت رمزگذاری شده در بلاک چین اتریوم را ردیابی می کند. هدف آن ارائه راهی ارزان تر ، مطمئن تر و کارآمدتر برای بررسی هویت است. بیایید به نحوه کار آن نگاه کنیم و با مثالی ساده تفاوت توکن و کوین را متوجه شویم.

فرض کنید به مسافرتی خارج از کشور رفته اید، باید هویت خود را در بسیاری از مکانهای بین راهی تأیید کنید. اولین مکان ممکن است خطوط هوایی باشد. اگر این شرکت هواپیمایی با Civic در همکاری باشد، آنها یک کد QR برای شما ارسال می کنند تا از شما (مسافر) اطلاعاتی بخواهد.

با استفاده از برنامه Civic ، جزئیات خود را مستقیماً از دستگاه تلفن همراه خود به شرکت ارسال می کنید. اطلاعات در دستگاه ذخیره می شود اما کاملاً رمزگذاری شده است. این از سرقت آن جلوگیری می کند و با اثر انگشت یا اسکن چشم اثبات می کند که شما مالک داده های دریافتی هستید.

سپس می توانید از همان دستگاه برای شناسایی هویت خود در نقاط مختلف مسیر (فرودگاه ، هتل و غیره) استفاده کنید. هر شرکت یا سازمانی که از هویت دیجیتالی خود استفاده می کنید می تواند داده ها را با استفاده از بلاکچین اعتبار سنجی کند. هرچه تعداد برنامه بیشتر شود ، اشخاص ثالث اعتماد بیشتری به هویت دیجیتالی ذخیره شده در Civic دارند.

از نشانه CVC برای معامله در این سرویس های مربوط به هویت استفاده می شود. برای پرداخت چک های شناسه (بانک ها، دولت ها و سایر منابع معتبر) برای انجام چکاپ های مورد نیاز استفاده می شود. سوابق این مورد در پایگاه داده بلاک چین ذخیره می شود.

مقداری CVC نیز برای شما ارسال می شود. این به منظور تشویق استفاده از Civic است زیرا شرکتهایی که نیاز به تایید اسناد دارند در نهایت نیاز به خرید نشانه های بیشتری از کاربران دارند. این اقتصادی را ایجاد می کند که همه به دلیل شرکت در آن پاداش می گیرند.

همانطور که مشاهده می کنید ، نشنه Civic به روشی کار می کند که چیزی فراتر از پول است. همچنین، سیستم عامل Civic بیت کوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از خدمات آنها نمی پذیرد و فقط نشانه CVC مورد نیاز است. البته هر معامله ای به برخی از اترها نیز احتیاج دارد ، زیرا این معاملات در بلاکچین اتریوم ساخته شده و کارمزد ماینرها باید پرداخت شوند اینجاست که کوین مصرف میشود و نشانه کارایی خاصی ندارد.

هدف از ایجاد و استفاده نشانه ها

بیشتر توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز یا dApp وجود دارد. وقتی توسعه دهندگان نشانه خود را ایجاد می کنند، می توانند تصمیم بگیرند که چند واحد را می خواهند ایجاد کنند و هنگام ایجاد، این نشانه های جدید کجا ارسال می شوند.

پس از ایجاد ، از توکن ها اغلب برای فعال کردن ویژگی های برنامه ای که برای آن طراحی شده اند استفاده می شود.

به عنوان مثال ، Musicoin نشانه ای است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی های مختلف بستر Musicoin را می دهد. که می تواند تماشای یک موزیک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

بایننس(صرافی) نیز نشانه خاص خود را دارد. وقتی کاربران با بایننس کوین (BNB) معامله میکنند، کارمزد های پرداختی آنها 50٪ کمتر خواهد بود.

برخی از نشانه ها با هدف کاملاً متفاوت ایجاد می شوند: نمایش یک چیز فیزیکی در شبکه بلاک چین. بگذارید بگوییم شما می خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. از نظر فیزیکی نمی توانید خانه خود را در این قرارداد هوشمند قرار دهید.

بنابراین، در عوض، می توانید از token استفاده کنید که نشان دهنده خانه شما باشد.

(WPR) مثال خوبی از نشانه است که نمایانگر یک چیز فیزیکی است – نشان دهنده برق است. پروژه WePower یک برنامه dApp است که به کاربران امکان خرید و فروش برق در بلاک چین را با استفاده از قراردادهای هوشمند می دهد. نشانه آن (WPR) مقدار مشخصی از انرژی را نشان می دهد.

همچنین از آنجا که توسعه دهنده dApp و توکن نیازی به ایجاد بلاکچین اختصاصی خود ندارد، این امر باعث صرفه جویی در وقت و منابع آنها می شود. آنها ضمن بهره مندی از امنیت بلاکچین بومی، می توانند با انتشار توکن خود از ویژگی ها ,و مزایای داشتن ارز دیجیتالی استفاده کنند.

انواع مختلف توکن ها

سرانجام، در تعریف مفهوم  نشانه، بیایید به انواع مختلفی از توکن ها نگاهی بیندازیم. آنها به عنوان توکن های امنیتی یا دارایی، توکن های پرداخت ، توکن های سهام و توکن های سودمند شناخته می شوند.

در فوریه 2018، تنظیم کننده های مالی سوئیس (FINMA)، دستورالعمل هایی را منتشر کرد که مشخص می کند توکن های امنیتی یا دارایی، سودمندی یا پرداخت چیست. 

توکن های امنیتی 

 بیشتر توکن های صادر شده توسط عرضه اولیه ICO نشانه های امنیتی هستند. شخصی که آنها را خریداری می کند با انتظار سود، پول خود را در ICO سرمایه گذاری می کند. طبق قوانین سوئیس، با این اوراق مانند اوراق بهادار سنتی رفتار می شود.

توکن صاحبان سهام 

اگر یک توکن نشان دهنده برخی سهام یا حقوق صاحبان سهام در شرکتی است که آن را صادر می کند، این نشانه ارزش ویژه را نشان می دهد. با این حال، تعداد کمی از شرکت ها چنین ICO را امتحان کرده اند زیرا راهنمایی های قانونی زیادی در مورد قانونی و غیر قانونی بودن آن وجود ندارد.

توکن های سودمند

این توکن ها که توکن های کاربردی نیز نامیده می شوند، برای دسترسی مردم به یک محصول یا خدمات استفاده می شود. آنها همچنین نادر هستند زیرا انتظار می رود بیشتر token ها بر اساس عرضه محدودشان ارزش کسب کنند.

توکن های های پرداخت 

توکن های پرداخت هدفی جز پرداخت هزینه کالاها و خدمات ندارند.

هنگامی که آنها انواع توکن های موجود را طبقه بندی می کردند، FINMA مراقب بود که اشاره کند که هر توکن می تواند در بیش از یک دسته قرار گیرد. ICO ها و نشانه ها هنوز هم مفاهیم بسیار جدیدی هستند ممکن است قوانین و دسته بندی های آنها به روز رسانی شود.

سوال های متداول