اتریوم کلاسیک چیست؟
دو سال پس از انتشار نسخه اولیه اتریوم، مسئولان این ارز دیجیتال تصمیم به ایجاد یک نهاد مستقل جهت سرمایه گذاری و تامین مالی پروژه های مختلف گرفتند به همین جهت در ماه می 2016 میلادی یک صندوق سرمایه گذاری به نام "DAO" برای اتریوم معرفی شد که توسط سرمایه گذارانش اداره می شد.
این پروژه امیدواری ها به آینده اتریوم را چندین برابر کرد و کمتر از گذشت 30 روز از معرفی این ارز حدود 150 میلیون دلار سرمایه جمع آوری کرد و به دومین عرضه اولیه بزرگ تاریخ رمز ارزها تبدیل شد.
واژه DAO مخفف عبارت Decentralised Autonomous Organisation و به معنی سازمان غیر متمرکز خودگردان است که هدف بسیار پیچیده ای را دنبال میکند. کاربران برای استفاده از dao باید توکن های آن را خریداری میکردند و این توکن ها تنها با ارز اتر قابل خریداری بودند، سپس می توانستند در نظر سنجی شرکت کنند که سرمایه موجود در dao به کدام دی اپ ها اختصاص داده شود.
در برنامه قرار داد هوشمند DAO یک تابع تعریف شده بود که سرمایه گذاران میتوانستند هر زمان که منصرف شدند، توکن های DAO خود را بدهند و با کلیک بر روی گزینه split function اتریوم های خود را پس بگیرند و از این قرارداد خارج شوند. اما کاربران بعد از خروج تا 28 روز نمی توانستند اتر هایشان را خرج کنند.
همچنین DAO قابلیت دیگری با نام "بچه DAO" یا "CHILD DAO" داشت که کاربران در ان می توانستند به یکدیگر بپیوندند و یک dao شخصی برای خود راه اندازی کنند و به صورت دلخواه روی توسعه یک برنامه غیر متمرکز سرمایه گذاری کنند.
با وجود دو قابلیت child dao وsplit function بسیاری از سرمایه گذاران و توسعه دهندگان در مورد آسیب پذیری های امنیتی dao هشدار داده بودند که باگ هایی دارد و ممکن است سرمایه دیجیتالی به سرقت رود اما شرکت اتریوم و مقامات پروژه dao توجهی نکردند.
در همان ماه خبری مبنی بر هک این پلتفرم و به سرقت رفتن 3.5 میلیون اتریوم (تقریبا 50 میلیون دلار) منتشر شد. بسیاری از افرادی که در این پروژه سرمایه گذاری کرده بودند نمی دانستند که این قرارداد با شبکه اتریوم متقاوت است و dao مستقیما به شبکه اتریوم متصل نبوده و تنها بخش کوچکی محسوب میشود بنابراین احساس خطر کردند و نسبت به فروش اتر هایشان اقدام کردند. در آن روز که به اعتقاد برخی کارشناسان روز مرگ اتریوم بود، قیمت ان از 20 دلار به 12 دلار رسید. از آنجایی که این اقدام بدون رضایت صاحبان آنها به کیف پول های دیگری منتقل شده بود، اعضای dao و اتریوم به بحث برای رفع این مشکل پرداختند.
تصمیم نهایی برای رفع این فاجعه منجر به پیدایش اتریوم کلاسیک شد.
همانطور که گفتیم هکر از باگ های این شبکه استفاده کرد و موفق شد دارایی توسعه دهندگان را به سرقت ببرد اما نکته قابل توجه این بود که برای خروج اتریوم ها باید 28 روز منتظر میماند. بنابراین مقامات پروژه dao در این بازه زمانی باید راهی برای بازگرداندن اترها پیدا و اجرا میکردند. به طور کلی 3 ایده برای رفع این مشکل مطرح کردند:
1.کد یک قانون است.
به این منظور که هیچ کاری نمیتوانند انجام دهند و اگر یک کد نویسی اشتباه وجود داشته و باگ های آن برطرف نشده است باید عواقب آن را بپذیرند. بنابراین با یک کد نویسی علط چندین میلیون دلار به خطر افتاده بود و مقامات dao باید تنبیه میشدند.
2. استفاده از سافت فورک
بلاک چین از دو رویه پیروی میکند که انشعاب نرم و انشعاب سخت نام دارد. منظور از سافت فورک ایجاد تغییرات اندک در کد است که معمولا تهاجمی نیستند و به موازات نسخه فورک نشده عمل میکند. متخصصان و کارشناسان شرکت اتریوم قصد داشتند بدون تعریف یک ارز جدید تغییراتی در بلاک چین ایجاد کنند که سارق نتواند به اتریوم های هک شده دسترسی پیدا کند.
3. استفاده از هارد فورک
هارد فورک رویه مخالف سافت فورک است که باعث میشود کل شبکه به کد جدید سوئیچ شود. ایده هارد فورک در بلاک 1.920.000 اجرا شد و شبکه بلاک چین اتریوم به دو بخش تقسیم شد. این اقدام موجب شد تراکنش هایی که هکر ها انجام داده بودند باطل شود و سرمایه های از دست رفته به صاحبانشان بازگردانده شد. این رویه علت اصلی ایجاد اتریوم کلاسیک بود.
بنیانگذاران اتریوم کلاسیک چه کسانی هستند؟
اتریوم کلاسیک در واقع میراث زنجیره قدیمی اتریوم است و بنابراین سازندگان واقعی آن توسعه دهندگان اصلی اتریوم هستند: ویتالیک بوترین و گاوین وود.
Ethereum Classic به عنوان شبکه ای ایجاد شد که زنجیره بلاک چین را تغییر نداده است. توسعه دهندگان اظهار می دارند که هیچ تیم "رسمی" ای به پروژه متصل نشده است و "جامعه توسعه جهانی آن" جامعه ای است که هر کسی می تواند در آن شرکت کند.
تفاوت های اتریوم و اتریوم کلاسیک
با همه توضیحات بیان شده پروژه اتریوم کلاسیک به طور رسمی توسط بنیاد اتریوم پشتیبانی نمی شود. این رمز ارز بر پایه الگوریتم اثبات کار (pow) که امکان استخراج این ارز را میدهد و قراردادهای هوشمند فعالیت میکند اما به روز رسانی خود را با کد های پایه اتریوم به اشتراک نمیگذارد.
برخلاف اتریوم، اتریوم کلاسیک برنامه ای برای تبدیل به الگوریتم استخراج اثبات سهام (PoS) ندارد، در حالی که توسعه دهندگان متعدد به کار بر روی پیشرفت های آینده مانند راه حل های مقیاس گذاری در این شبکه ادامه می دهند.
از طرفی تعداد تراکنش ها و ماینر های فعال در اتریوم بیشتر است که این موضوع بیانگر امنیت بالاتر این شبکه است. همچنین تعداد زیادی از صرافی ها و کیف پول ها از اتریوم پشتیبانی میکنند و با ارزهای زیادی قابل معامله است. بنابراین به طور کلی محبوبیت و پذیرش اتریوم به عنوان دومین رمز ارز برتر بازار از اتریوم کلاسیک بیشتر است.
مزایا و معایب اتریوم کلاسیک
برخی از اصلی ترین مزایا و ویژگی های اتریوم کلاسیک عبارتند از:
- در صورت بروز مشکل سیستم قابلیت تغییر را دارد اما به قانون تغییر ناپذیر بودن بلاک چین ها متعهد مانده است .
- برخی از سرمایه گذاران حرفه ای مانند باری سیلبرت که یکی از اعضای صندوق گری اسکیل (grayscale) است، طرفدار آن هستند. در نتیجه این ارز می تواند پتانسیل بالای برای رشد داشته باشد.
معایب اتریوم کلاسیک شامل موارد زیر می شود:
- بسیاری از صرافی ها از این ارز پشتیبانی نمیکنند.
- رهبران جامعه اتریوم در این شبکه حضور ندارند و این نگرانی همواره وجود دارد که این ارز از اصول ابتدایی خود پیروی نکند.
- برخی بر این باورند که اتریوم کلاسیک در حال رقابت با اتریوم است.
